Column uit de fractie: Het leven van een duoraadslid

Zes maanden geleden begon ik vol goede moed maar ook onwennig als duoraadslid namens de PvdA Leiden. Ik werd warm onthaald, zowel door de PvdA-fractie maar ook bij de gemeenteraad en de griffie van de gemeente Leiden. Bij de beëindiging was ik flink zenuwachtig, een lach kon er niet af. Dat, ondanks dat ik aan de zijkant Bo “Lachen voor de camera” hoorde roepen. Sinds de beëdiging kan ik mij woordvoerder Maatschappelijke ondersteuning noemen, onderdeel van de commissie Onderwijs en Samenleving. Die commissie werd voor de rest gedaan door Bo (Jeugd en Onderwijs) en Martijn (Sport). Sinds enkele maanden ben ik overgestapt naar de commissie Leefbaarheid en Bereikbaarheid, maar daarover hieronder meer.

Allereerst de vraag wat een duoraadslid doet en dan hoe dat anders is met een gewoon raadslid. De Leidse gemeenteraad telt 39 raadsleden. Daarvan zijn er 4 van de PvdA. Omdat het werk voor de raadsleden gelijk is, ongeacht of de partij veel of weinig zetels heeft, mogen partijen ook duoraadsleden aanstellen. Duoraadsleden zijn geen lid van de gemeenteraad en mogen dus ook niet stemmen bij de gemeenteraad. Een duoraadslid ondersteunt de raadsleden van zijn partij bij hun werkzaamheden en moeten dus ook lid zijn van de partij. In mijn geval was ik namens de PvdA eerst woordvoerder Maatschappelijke ondersteuning en sinds enkele maanden woordvoerder Bereikbaarheid, Bestuur en Dienstverlening. Als woordvoerder voer ik bij de commissievergaderingen het woord namens de PvdA.

Partijen met veel zetels mogen maar 1 of 2 duoleden hebben terwijl partijen met weinig zetels maximaal 4 duoraadsleden mogen hebben. Een partij met 4 zetels mag 3 duoraadsleden inzetten. Bij de PvdA houden wij in principe de lijstvolgorde aan bij het aanwijzen van de duo’s, maar partijen mogen zelf beslissen hoe zij dat doen. Zodoende ben ik als nummer 11 toch als derde duoraadslid onderdeel van de PvdA-fractie.

Vooraf was ik erg benieuwd naar wat mij te wachten stond, met name de discussies bij de commissievergaderingen en het politieke spel zijn nieuw voor mij. Ik vroeg mij ook af of ik het goed kon combineren met mijn baan en sociale leven, het kost namelijk flink wat uurtjes per week.

Over die uurtjes gesproken, mijn politieke week ziet er ongeveer als volgt uit:

• Maandag: Iedere maandagavond heb ik fractievergadering met de PvdA-fractie. Dat neemt ongeveer 2 uur in beslag.
• Dinsdag, woensdag of donderdag: Op die dagen zijn er commissievergaderingen en raadsvergaderingen. Gemiddeld moet ik eens per 3 weken daarbij aansluiten omdat mijn portefeuille dan op de agenda staat. Zo’n vergadering neemt tussen de 2 en 4 uur in beslag. In de regel beginnen wij om 20.00 uur en zijn we rond 23.00 uur klaar, maar we lopen zo nu en dan ook uit tot een uurtje of 1 in de ochtend. Ook moet ik mij natuurlijk voorbereiden op de commissievergadering waar ik vaak ook 2 á 4 uur aan kwijt ben.
• Zaterdag: Op de zaterdagavond ben ik pakweg 2 á 4 uur bezig om mijn inbreng voor de fractie en eventuele terugkoppeling van de commissievergadering te schrijven.
• Zondag: Op de zondagen lees ik de stukken van de andere PvdA (duo)raadsleden. Hier ben ik vaak 1 uurtje zoet mee.

Tussendoor heb ik ook contact met bewoners, andere partijen of verdiep ik mij in één van de vele vraagstukken. Maandag begint het verhaal weer van voor af aan. Gemiddeld ben ik er dus rond de 12 uur per week mee bezig, maar in de praktijk vliegt de tijd voorbij omdat het ontzettend leuk is om te doen. Iets minder prettig vind ik dat het steeds om een paar uur per dag gaat in plaats van bijvoorbeeld 8 uur op de donderdagen en 4 uur op de maandagen.

Ik heb ook geleerd dat ik mijzelf soms in bescherming moet nemen, omdat ik vaak de neiging heb om té diepgaand onderzoek te doen om alles helemaal goed te snappen. Ook sluit ik graag aan bij bijeenkomsten en themasessies, wat ook veel tijd kan kosten.

Zoals hierboven is aangegeven ben ik begonnen als woordvoerder Maatschappelijke Ondersteuning. Een thema die veel indruk op mij heeft gemaakt omdat het gaat over kwetsbare groepen, jongeren, ouderen en andere die een steuntje in de rug goed kunnen gebruiken. Als duoraadslid voelde ik een grote verantwoordelijkheid om voorgesteld beleid van een sociaaldemocratische tint te voorzien. Tegelijkertijd was het een hele technische commissie waar het veel ging over budgetten, regionale samenwerking en regionale juridische afspraken. Hierbij was het ook nodig om grote rapporten te lezen en de aanbevelingen die daarin gedaan werden te bestuderen. Gelukkig stond ik er niet alleen voor. Sowieso werken wij als PvdA-fractie veel samen, maar met name Marc als fractievoorzitter en Bo als vicevoorzitter hebben mij veel geholpen.

Na enkele maanden als duoraadslid te hebben gewerkt gaf Magda aan dat zij ging stoppen. Dat vond ik erg jammer. Magda was namelijk echt heel collegiaal en deed haar werk in de fractie en bij de commissies heel goed. Hoewel ik het erg jammer vond, kreeg ik hierdoor wel de kans om naar een onderwerp te gaan die meer bij mijn expertise past. Een pleister op de wond zal ik maar zeggen.

Ik werd woordvoerder Bereikbaarheid, Bestuur en Dienstverlening, onderdeel van de commissie Leefbaarheid en Bereikbaarheid. Voor mij is het belangrijk om Leiden nog inclusiever te maken. Door bijvoorbeeld voetpaden en fietspaden vrij van obstakels te houden. Dat wij inzetten op duurzame mobiliteit met een goed openbaar vervoersysteem (OV) met voldoende stadbussen.

Ik begon aan mijn nieuwe klus net op het moment dat de jaarrekening en kaderbrief werden vastgesteld. Met de kaderbrief stelt de gemeente de kaders vast voor de komende jaren. Het gaat hierbij om een soort van momentopname van de stand van zaken. Wat is er allemaal bereikt uit het coalitieakkoord, wat kan niet meer, welke wensen zijn er en is daar geld voor beschikbaar? Voor mij was het ook een goed moment om mij in te lezen op mijn nieuwe onderwerpen en na te denken over mogelijke moties en schriftelijke vragen. Het inlezen van alle stukken, alle schriftelijke vragen van de andere fracties en die van de PvdA-fractie was echter wel vermoeiend. Het ging namelijk om veel stukken.

Uiteindelijk heb ik drie moties besproken in de commissie Leefbaarheid en Bereikbaarheid en enkele moties van andere partijen hebben wij als PvdA meeondertekend. Het ging om een motie om te onderzoeken hoe de opkomst bij de volgende gemeenteverkiezingen hoger kan, een motie om foutgeparkeerde fietsen bij de Mosterdsteeg weg te halen en een motie meer in te zetten op snelheid beperkende maatregelen in de wijken/nabij scholen. Die laatste motie kon vervallen omdat het CDA, CU en GroenLinks een soortgelijke motie hadden die wij allen combineerden tot één motie. Die motie is aangenomen. De motie over de opkomst bij de verkiezingen is even in de koelkast geplaatst omdat de werkdruk bij de griffie van de gemeente Leiden hoog is. De commissie en het college van B&W waren wel positief gestemd over de motie. Over de andere resultaten die de PvdA heeft behaald kunnen jullie de komende weken meer lezen!

Ik besef mij dat politiek niet alleen gaat over het nemen van beslissingen, maar vooral over het luisteren naar de bewoners. Zo heb ik enkele keren contact gehad met maatschappelijke organisaties en bewoners. Dat vond ik erg leuk om te doen, maar het maakt altijd ook veel indruk op mij. Dus mocht je na het lezen van deze column nog vragen hebben, neem daarom gerust contact met mij op, want ik kom graag een kopje koffie of thee drinken. Dit geldt natuurlijk ook voor de andere fractieleden, want contact met de stad is onze prioriteit, zodat we met jullie hulp leiden socialer, inclusiever en groener kunnen maken.