Op initiatief van de Partij van de Arbeid kwam de gemeenteraad op een speciale, informerende avond bij elkaar. Over een belangrijk onderwerp: het vastgoedbeleid van de gemeente Leiden. Oftewel: de regels voor gebouwen die in handen van de gemeente zijn. Denk aan het Volkshuis, buurthuizen, de bibliotheek, sportaccommodaties, de schouwburg en tal van andere gebouwen.
Vastgoedbeleid en de gemeenteraad
De afgelopen jaren heb ik in gesprek met Leidenaren en Leidse organisaties heel vaak gehoord dat de manier waarop de gemeente met het vastgoed (de panden in beheer van de gemeente) omgaat lastig is. We horen dat de huurprijzen hoog zijn, het beleid lastig te begrijpen is en voor de mensen die al huren bij de gemeente horen we dat er vragen over het onderhoud van de gebouwen zijn.
Het vastgoedbeleid is vastgesteld door de gemeenteraad. Tien jaar geleden besloten zij het huidige beleid in te stellen en daarna is het eigenlijk nooit gewijzigd. Vandaar dat ik deze speciale avond over het vastgoedbeleid wilde organiseren. Omdat vastgoedbeleid een politieke keuze is. En tegelijkertijd een ingewikkelde set regels en een wereld die wat verder van ons afstaat.
De grote vraag is, wat mij betreft, of het vastgoedbeleid dat we tóen maakte, nog van deze tijd is. In 2014 werd het vastgesteld door de gemeenteraad, toen er leegstand was. Zakelijkheid en het volgen van de marktwaarde stond toen centraal.
Vastgoedbeleid gaat over onze ontmoetingsplekken
Ik noemde de plekken al waar het om gaat. Het Volkshuis, de buurthuizen, de bibliotheek en een heleboel andere gebouwen. Het zijn allemaal ontmoetingsplekken. Vastgoedbeleid gaat dus ook over de manier waarop we zorgen dat Leidenaren elkaar kunnen ontmoeten en met elkaar in contact kunnen komen.
Twee rode raden en het vervolg
Wat mij betreft zijn er twee rode raden bij het vastgoedbeleid.
1. Vastgoedbeleid is een middel voor de maatschappelijke ambities van de gemeente. Geen doel op zich. Er wordt wel eens over ‘het vastgoedbedrijf’ van de gemeente gesproken. Ik spreek liever van de beleidsafdeling vastgoed, die zorgt dat maatschappelijke ambities van de gemeente gerealiseerd kunnen worden.
2. Laten we héél voorzichtig zijn met de verkoop van panden die nu in handen van de gemeente zijn. Het gaat namelijk over gebouwen die bijzonder zijn en die we in handen van ons allemaal moeten (van de gemeenschap) moeten houden. Ik noem het Volkshuis en het Gravensteen. En je weet waarom dat belangrijk is.
Nu we de informerende avond hebben gehad, kunnen we als gemeenteraad met de uitkomst van het gesprek aan de gang. Want we kunnen ook anders omgaan met ons vastgoed. Meer sturen op de maatschappelijke doelen. En marktprincipes en wetgeving zijn vaak niet zo dwingend als ze lijken.
