Maidenspeech Bo Lemmens – Raadsvergadering 1 december 2022

Wanneer een nieuw raadslid voor het eerst het woord voert in de Gemeenteraad, wordt dit een “maidenspeech”genoemd. In deze eerste, bijzondere toespraak krijgen nieuwe raadsleden uitgebreid de ruimte om zich op een zelfgekozen manier, over een zelfgekozen onderwerp tot de Raad te richten. Op 1 december was het tijd voor de maidenspeech van Bo Lemmens over het Kader Sociaal wijkteams in Leiden.

“Dank u wel voor het woord, voorzitter,

Allereerst felicitaties aan de andere sprekers met hun maidenspeeches vanavond. Vandaag spreken we over de kaderstelling sociaal wijkteams, een belangrijk onderwerp waarin veel samenkomt wat wij hier doen. Sociaal wijkteams leggen de verbinding tussen inwoners en beleid: ze gaan het gesprek aan en zoeken samen naar oplossingen of brengen inwoners in contact met organisaties die hulp kunnen bieden indien het sociaal wijkteam dat niet kan. Ik ben vereerd dat ik juist op dit onderwerp mijn maidenspeech mag houden. Ik zal uitleggen waarom door u mee te nemen in mijn motivatie om politiek actief te zijn aan de hand van drie drijfveren. Ik zal daarbij ook wat verhalen vertellen, sommige persoonlijk, andere overduidelijk niet.

Motivatie

Mijn eerste drijfveer is het recht om jezelf te ontwikkelen, het recht om voor vol aangezien te worden.

Het maakt nog steeds uit aan welke kant van de streep je geboren wordt. Ik zie veel mensen om me heen die wat van hun leven weten te maken, maar dat is helaas vaak eerder ondanks dan dankzij omstandigheden. Jonge generaties bereiken steeds later in hun leven mijlpalen: een vast contract, een eigen woning, het krijgen van kinderen… Het is daarnaast steeds belangrijker wie je kent, want met de juiste relaties heb je meer kans op interessant werk, een passende stageplek of hulp bij financiële tegenslagen. Ik las een paar maanden geleden over Fatima. Een jonge meid van 14 jaar oud. Vanwege haar thuissituatie is ze gestopt met school om inkomsten te genereren voor haar familie. Fatima staat aan de start van haar leven, maar staat nu zonder startkwalificatie al 10-0 achter. Als overheid moeten we zorgen voor een sluitend systeem, waar niemand aan de kant staat en iedereen de kans moet krijgen om het beste uit zichzelf te halen. Het mag dan ook niet uitmaken aan welke kant van de streep je geboren wordt.

Een tweede belangrijke drijfveer is het zorgen voor een verbeterde zelfstandigheid van groepen die het meest kwetsbaar zijn.

Vrouwen die aangerand of verkracht worden tijdens het hardlopen, tijdens het uitgaan of op weg naar werk, in elkaar geslagen worden vanwege je geaardheid, de loonkloof, afnemend mentaal welzijn – met name onder jongeren, discriminatie op de arbeidsmarkt en woningmarkt, gedwongen zzp’ers zonder arbeidsongeschiktheidsverzekering, dat jongeren met een chronische aandoening of beperking minder kans krijgen op regie in hun leven, niet toegelaten worden omdat je mbo’er bent, het zijn nieuwsberichten die regelmatig voorbijkomen. Het College voor de Rechten van de Mens oordeelde recent dat er sprake is van discriminatie in een rechtszaak waar vrouwen minder schadevergoeding bij arbeidsongeschiktheid krijgen dan mannen. Waarom? Omdat het arbeidsperspectief van vrouwen namelijk minder zou zijn. Om te zijn wie je bent, is het noodzakelijk dat dit ook mogelijk gemaakt wordt. Ik zie het daarom als een belangrijke opdracht aan onszelf om te werken aan een veilige samenleving waar plek is voor iedereen.

Ik wil eindigen met de drijfveer over het recht op een tweede kans.

Het leven kan gewoon tegenzitten. Dat kan door eigen toedoen of door factoren van buitenaf. Wanneer het leven tegenzit, moeten er mensen voor je klaarstaan: vrienden, familie, maar ook de overheid. En we zien vaak dat juist dat niet goed gaat in Nederland. Bijvoorbeeld bij Sara, 10 jaar oud, door corona werd haar vader ontslagen en vluchtten haar ouders met haar uit hun huurwoning. Binnen een week leeft het gezin op straat en slaapt Sara in de auto. Ze verschijnt met vieze kleren op school, ze verliest haar concentratie en haar schoolprestaties gaan achteruit. Met dank aan de inzet van hun de inwoners in wijk heeft Sara inmiddels weer schone kleren en een dak boven haar hoofd. Naast Sara zijn er genoeg verhalen wat er gebeurt als het leven tegenzit. Ik sta voor een overheid die naast mensen staat, meedenkt, maatwerk levert en een helpende hand biedt wanneer dat nodig is.

Sociaal Wijkteams
De hierboven genoemde mensen, dat zijn de mensen waarvoor ik hier sta. Voor Fatima en Sara, en met hen zoveel meer mensen. Dat zijn juist de mensen die zoveel baat hebben bij de sociaal wijkteams. Want iedereen kan op een punt in het leven komen waar hulp nodig is. Ik ben trots op het Leidse systeem waarin die hulp wordt geboden door hardwerkende, bekwame mensen die geworteld zijn in de buurt. Deze kadernota vormt een nuttige en mooie volgende stap om ervoor te zorgen dat iedereen de hulp krijgt die nodig is.

Tegelijkertijd, voorzitter, denken wij dat daarvoor nog meer nodig is. Daarom dienen wij drie moties in. Ten eerste vragen we, samen met GroenLinks en SVL, aandacht voor het meenemen van culturele, levensbeschouwelijke en taalverschillen. Die staan hulp in de weg, maar daarvoor is geen aandacht in de kadernota. Ook vragen we, samen met D66 en andere partijen, aandacht voor een verbeterde communicatie over de sociale wijkteams.

Daarnaast vragen wij, samen met GroenLinks en Studenten voor Leiden, aandacht voor meer assertieve zorg. Niet iedereen kan zelf om hulp vragen of passende hulp vinden. Uit evaluaties blijkt keer op keer dat het nog te weinig lukt om die groep te bereiken. Onze motie roept het College op daarvoor aandacht te hebben in de uitvoering. Daarbij kan het College in gesprek gaan met de wijkteams om te kijken wat ze nodig hebben en daarover terug te koppelen in de raad. Dat klinkt misschien als extra werk, maar zorgt er juist voor dat zij beter kunnen prioriteren en wij als raad meer zicht krijgen welke capaciteit nodig is.

Voorzitter, ik rond af.

Ik sprak over kansengelijkheid, over een tweede kans krijgen als het tegenzit. Ik heb die kansen gekregen nadat het leven tegenzat. Ik heb geluk gehad met een fantastische moeder, een briljant zusje, een geweldige en liefdevolle partner en lieve vrienden die altijd naast me stonden om tegenslagen te kunnen verwerken waardoor ik er sterker uitkwam. Ik ben er trots op dat ik hier mag staan en samen met mijn fractie, en in het bijzonder met het onvolprezen duo-raadslid Roel Becker, mijn tanden in de commissie onderwijs en samenleving mag zetten. Ik beloof dat ik de komende periode heel hard mijn best ga doen om ervoor te zorgen dat kansengelijkheid in Leiden niet alleen een mooie term is, maar vooral iets is wat we doen met zijn allen.”